ผมเกิดในเดือนมกราคม ปีพ.ศ. 2490 ที่เมืองสตาวังเงร์ เมืองชายฝั่งทางตะวันตกของนอร์เวย์ที่งดงาม เพียงไม่นานหลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง พ่อแม่ของผมหมั้นกันมาหลายปีแล้ว แต่สงครามทำให้ต้องเลื่อนแผนออกไป พ่อของผมรับราชการเป็นกัปตันเรือตลอดช่วงสงคราม โดยเริ่มจากเส้นทางแอตแลนติก และต่อมาแปซิฟิก บนเรือบรรทุกน้ำมันของนอร์เวย์ เมื่อญี่ปุ่นยอมจำนน ท่านจึงสามารถกลับบ้านและเริ่มต้นชีวิตใหม่ในยามสงบ

ผมเติบโตในกรุงออสโล เมืองหลวงของนอร์เวย์ และสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจาก BI Norwegian Business School ในปีพ.ศ. 2515 ต่อมา ผมมีโอกาสเข้าร่วมหลักสูตรบริหารจัดการที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่มอบทั้งแรงบันดาลใจและมุมมองใหม่ในการเริ่มต้นธุรกิจของตนเองในบ้านเกิด

บริษัทแรกของผมมุ่งเน้นด้านการป้องกันอัคคีภัย โดยผมเป็นหนึ่งในคนกลุ่มแรกในนอร์เวย์ที่แนะนำเครื่องตรวจจับควันแบบใช้แบตเตอรี่สำหรับที่อยู่อาศัย ต่อมาไม่นาน รัฐสภานอร์เวย์ก็ได้ออกกฎหมายให้การติดตั้งอุปกรณ์นี้เป็นข้อบังคับ

เมื่อธุรกิจเครื่องตรวจจับควันเริ่มอิ่มตัว ผมจึงหันไปทำภารกิจใหม่ที่มีความหมายส่วนตัวมากยิ่งขึ้น นั่นคือ การช่วยให้ผู้สูงอายุสามารถใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยในบ้านของตนเอง ผมเริ่มพัฒนาระบบเตือนภัยทางการแพทย์ที่ให้ผู้สูงอายุสามารถขอความช่วยเหลือฉุกเฉินได้เพียงกดปุ่ม โดยระบบนี้ผสานการทำงานระหว่างเครื่องส่งสัญญาณขนาดเล็กที่ผู้ใช้งานสวมไว้ และเครื่องโทรศัพท์อัตโนมัติที่สามารถโทรแจ้งศูนย์ช่วยเหลือ

เพื่อนำแนวคิดนี้สู่ความเป็นจริง ผมแสวงหาผู้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีจากทั่วทวีปยุโรป ผมพบทีมที่เชี่ยวชาญด้านคลื่นวิทยุขนาดเล็กในอังกฤษตอนเหนือ และเทคโนโลยีโทรคมนาคมในประเทศเนเธอร์แลนด์ ที่ซึ่งผมได้เข้าซื้อห้องทดลองของบริษัท Becker Telecommunicatie ที่ล้มละลายไปแล้ว และก่อตั้งบริษัทขึ้นที่เนเธอร์แลนด์เพื่อดูแลงานวิจัยและพัฒนา

การพัฒนาระบบใช้เวลานานถึง 7 ปี เต็มไปด้วยอุปสรรคมากมาย กว่าจะพร้อมผลิตในระดับอุตสาหกรรม โดยการผลิตต่อมาได้รับความร่วมมือจากบริษัท Radofin Electronics ในฮ่องกง

ในปีพ.ศ. 2528 ผมเปิดศูนย์รับแจ้งเหตุฉุกเฉินตลอด 24 ชั่วโมงในกรุงออสโล เพื่อดูแลผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ตามลำพัง ตลอด 7 ปีต่อมา บริการของเราขยายจนกลายเป็นศูนย์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ โดยมีการรับสัญญาณแจ้งเหตุฉุกเฉินทุกๆ 30 นาที ทั้งกลางวันและกลางคืน

ในปีพ.ศ. 2535 รัฐบาลนอร์เวย์ได้ติดต่อเสนอซื้อกิจการของผมเพื่อขยายบริการไปทั่วประเทศ ผมตกลงและเริ่มความร่วมมืออย่างอบอุ่นและสร้างสรรค์กับภาครัฐ ตามเงื่อนไขของสัญญา ผมตกลงทำหน้าที่ที่ปรึกษาพิเศษแก่รัฐบาลเป็นเวลา 3 ปี เพื่อดูแลการจัดตั้งระบบช่วยเหลือฉุกเฉินระดับประเทศ

น่าแปลกใจที่งานทั้งหมดเสร็จสิ้นภายในเวลาเพียง 1 ปี และตามสัญญา ผมสามารถเดินทางไปต่างประเทศในสถานะ “พร้อมให้คำปรึกษา” โดยยังคงได้รับเงินเดือนเต็มจำนวน

หนึ่งในช่วงเวลาที่ผมภาคภูมิใจที่สุด คือเมื่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกิจการสังคมของนอร์เวย์ คุณ Grete Knutsen เป็นประธานเปิดบริการระดับชาติ ณ ศูนย์ฉุกเฉินแห่งใหม่ในเมืองเบอร์เกน และในภาพถ่ายพิธีเปิดนั้น คุณจะเห็นผมกำลังสาธิตระบบการรับสัญญาณแจ้งเหตุ — เป็นช่วงเวลาที่แสดงถึงจุดสูงสุดของความพยายามหลายปี

และหลังจากนั้น… ก็เป็นครั้งแรกที่ผมเดินทางมาเมืองไทย — จุดเริ่มต้นของบทใหม่ในชีวิตอย่างแท้จริง

​