🕊 การเดินทางเพื่อค้นหาความชัดเจนในชีวิต

​

ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2549 ชีวิตของผมมาถึงจุดเปลี่ยนสำคัญอีกครั้ง สึนามิได้พัดพาทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมสร้างไว้ในภูเก็ตหายไป และอนาคตของครอบครัวก็ดูไม่แน่นอน การท่องเที่ยว — ซึ่งเป็นแหล่งรายได้เพียงอย่างเดียวของเรา — ได้หยุดชะงักลงโดยสิ้นเชิง

​

ผมรู้ดีว่าผมไม่อาจจากประเทศไทยไปได้ และไม่อาจทอดทิ้ง แอน โค และ ก็อป ได้ แต่ผมต้องการเวลาเพื่อคิด — เพื่อหาความชัดเจนและพลังใจที่จะเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกันกับพวกเขา

​

วิดีโอความยาว 12 นาทีเรื่องนี้เริ่มต้นจากภาพการกล่าวลาอย่างอบอุ่นหน้าบ้านของเราในภูเก็ต คุณจะเห็นครอบครัวของผม รอยยิ้มและน้ำตา ขณะที่ผมออกเดินทางไปยังเมียนมา ด้วยหัวใจที่หนักแน่นแต่เต็มไปด้วยความหวังอันเงียบสงบ หลังจากแวะกรุงเทพฯ เพื่อพบเพื่อนชาวนอร์เวย์ไม่กี่คน ผมก็เดินทางถึงย่างกุ้ง ที่นั่น โจ เพื่อนชาวพม่าผู้เก่าแก่ของผม ได้เดินทางด้วยรถบัสกว่า 12 ชั่วโมงจากเมืองเมาะละแหม่ง เพื่อมารับและร่วมเดินทางกลับไปพร้อมกัน

​

ภาพต่อจากนั้นบันทึกบรรยากาศบนถนน หมู่บ้าน และชนบทที่แทบไม่มีชาวต่างชาติคนใดเคยเห็น จนกระทั่งเราเดินทางมาถึงวัดที่ผมจะพำนักอยู่ ที่นั่น ผมได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากพระอาจารย์ใหญ่ซึ่งรู้จักกันมาหลายปี และจากครอบครัวอันอ่อนโยนของ โจ คุณจะได้เห็นห้องเล็ก ๆ ของผม อาหารเรียบง่าย ดอกไม้ที่ถูกจัดอย่างอ่อนโยน และช่วงเวลาแห่งความสงบเมื่อพระหนุ่มๆ มาสอนตัวอักษรพม่าให้ผม

​

ในช่วงท้ายของวิดีโอ คุณจะเห็นผมช่วยในครัว ร่วมรับประทานอาหาร และฉากสุดท้าย — มื้ออาหารที่ทำให้ผมป่วยหนักจากอาหารเป็นพิษ จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด

​

ภาพยนตร์สั้นเรื่องนี้ไม่ใช่เพียงบันทึกการเดินทาง แต่เป็นภาพสะท้อนของช่วงเวลาแห่งการใคร่ครวญลึกซึ้ง มิตรภาพ และความเมตตาของผู้คน ในช่วงเวลาที่ชีวิตเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน